Terakki Göstermeyen Hikayeler

Sıcak bir rüzgar esiyordu Kuzeybatı tarafından. Belki de saat on bir yönü de olabilir. Ya da o sıcak rüzgar…

“Metrodan kafasını çıkardığında, görüş mesafesinin sıfır olduğu bir sis ile karşılaşmıştı.”  Kalemini ağzına…

Yeğni karantina gününün tam ortasıydı. Kasım ayı olmasına karşın lokum misali bir hava vardı. Öğle güneşi biraz…

Gökyüzü tam ortasından yarılır ve bazı geceler ciğerime dolardı. Tonlarca düşüncenin içinde kaybolmak yetmezmiş…

Serin bir Antalya sabahına uyanmıştım. Güneş, sıradan betimlemelere ayak uydurur gibi doğuyordu. Ufak bir parça…

Kasvetli işimden çıkalı henüz otuz saniye olmuştu. Döner kapıdan dışarı adımı attım ve süratle yaktığım sigaramdan…

“Kalbim kör, kalbim sağır… Rüzgar biraz soğuk ve dikta edilen hayat sık boğaz edici… Karamsar dizelerime kızmış…

Kasvetli gri tonları dans ediyor gibiydi. Gökyüzünün başı dumanlı, kalbi Sezen Aksu şarkılarından halliceydi.…

“Huzur veren bir manzaraya bakıyorum. Yanımda çöp tenekesi var. Kulaklarımda, insanın ne kadar şanslı bir varlık…

Uğultulu rüzgarların sesini dinlerken irkildim. Camın kenarındaki kül tablam düşmüş ve beraberinde 15 dakika önce…